De video kun je hier vinden.
Door Martinus Bos | LPB media
De fusie van de GKv en de NGK is natuurlijk een feestje: twee kerken die één worden, zeker ook voor de oudere generatie. Bij de jonge generatie leeft het minder, maar je ziet wel dat op sommige plekken mensen dat wel proberen aan te grijpen: kunnen we nieuw elan, nieuw leven in de kerk krijgen, kunnen op een of andere manier weer iets nieuws met elkaar oppakken. En dat zien we, dat dat wel op sommige plekken gebeurt. Dat is mooi om te zien. Soms zijn we daarbij betrokken, ook niet altijd. Gelukkig gaat er heel veel goed zonder dat wij betrokken zijn in de kerk. Kerkpunt heeft als doel adviseren, inspireren en begeleiden van kerken om een voorproefje te zijn van het Koninkrijk van God. Zo zeggen we dat. Het zijn grote woorden, maar dat betekent aan de ene kant dat je ook een positieve stimulans wil geven: materiaal voor jongerenwerk, voor kringen, voor een hele gemeente. Maar je bent ook beschikbaar op moment dat het moeilijk gaat, als er gedonder in de tent is, maar ook op het gebied van visieontwikkeling. Ook dan komen we graag langszij.
Kerkpunt bestaat sinds 1 januari 2021, een fusie van drie organisaties. Het is eigenlijk heel soepel gegaan en wat we zien is dat het echt een grote meerwaarde heeft dat verschillende onderdelen van het werk samenkomen: missionair werk, jeugdwerk, pastoraat, diaconaat. Dat versterkt elkaar.
Ja, de kerken zijn nu gefuseerd en voor ons betekent dat niet dat onze werkwijze verandert. Maar het maakt het voor ons wel makkelijker en mooier. We werken nu eigenlijk voor één groep kerken. En wat we ook wel mooi vinden is dat we een aantal kerken kunnen adviseren en begeleiden in: hoe werk je nou samen? Er komen vragen: we willen fuseren of samenwerken, nou dat is mooi. Hoe breng je dan nieuw leven in de brouwerij? En daar dragen we graag een steentje aan bij.
Het leuke aan ons werk is dat eigenlijk elke situatie uniek is. Natuurlijk zijn er bepaalde principes die je in elke plek wel gebruikt, maar als het gaat over fusie of samengaan, dan is elke keer weer uniek. Het zijn andere groepen mensen met andere wensen, ook een andere plek waar je bent – twee gebouwen, één gebouw, grote gemeenschap, kleine gemeenschap of twee gemeenschappen van dezelfde grootte, dat levert allemaal een andere dynamiek op. De principes zijn hetzelfde, maar er is geen stappenplan van: doe A, B, C en dan ben je in de hemel. Zo werkt het niet. Wat een heel mooi voorbeeld is van begeleiding van een kerk en van advisering: een kerk klopt aan en zegt: onze predikant gaat vertrekken. Die kerk klopt al in een heel vroeg stadium aan en wil nadenken: wat betekent dit voor de toekomst? Wat voor stap moeten we zetten? Dan hebben we bijvoorbeeld een onderzoeksmethode als Nieuw Kerkelijk Peil. Dan krijg je een heel goed beeld van wat je als gemeente wil en kan en wat er leeft. En dan kunnen we adviseren en begeleiden vanuit verschillende hoeken: diaconaat, liturgie, jeugdwerk. Hier zou je aan kunnen denken. Die gemeente is daar vervolgens mee aan de slag gegaan en dat levert mooie resultaten op.
Een voorbeeld van vastlopen is als een gemeente bij ons aanklopt en zegt: Eigenlijk is er gewoon gedoe in de tent. Er is irritatie tussen kerkenraad en predikant of tussen kerkenraad en gemeente. Dat komt wel voor; gelukkig niet heel vaak, maar dat zijn wel vaak lastige en langdurige processen waarin je er heel goed de vinger achter moet krijgen: wat is er precies aan de hand? Waarom loopt het zoals het loopt? En dan is het heel goed dat iemand van buiten daarin meekijkt, mensen een spiegel voorhoudt, soms ook even de vinger op de zere plek legt en dan weer op zoek: we zijn een gemeenschap waar genade de grondtoon is. Hoe kunnen we met elkaar verder bouwen?
Als ik terugkijk naar één jaar fusie, dan ben ik eigenlijk wel heel positief verrast hoe soepel alles is gegaan, hoe makkelijk alle naambordjes in de praktijk en op internet zijn veranderd van GKv naar NGK, hoe vanzelfsprekend mensen het vinden. Dus ik vind dat echt wel heel mooi. Mooi ook hoe mensen op zoek zijn naar nieuw elan. En ook mooi dat mensen op zoek zijn naar nieuwe vormen van samenwerking. Dus ik ben eigenlijk best wel positief over die fusie. Het gevaar na een fusie is, en zeker binnen NGK- en GKv-kerken, dat we denken: we hebben het geregeld met elkaar. Dat regelen zit een beetje in ons bloed, in onze genen. En volgens mij is het vooral tijd om niet te gaan denken: kunnen we op zoek naar een volgende fusie of iets anders om te regelen, maar wel: hoe zorgen we dat er nou leven is in de kerk, dat we met elkaar Christus volgen en Hem dienen? Iets van dat. Volgens mij is het tijd om met elkaar daar goed bezig te zijn, te bidden, te werken en met elkaar aan de slag.